Κώστας Καίσαρης
Δεν βρήκε τρίχα στη σούπα για να σιχαθεί τον Παναθηναϊκό. Βρήκε πρόφαση. Οτι δήθεν είχε δεσμεύσει τον Αλαφούζο να μη γίνει γνωστή η συνάντηση που είχε μαζί του. Απαξ και διέρρευσε δεν θέλει να τον ξαναδεί. Κι η επόμενη συνάντηση που ήτανε να κάνουνε, ματαιώνεται. Κάπως έτσι λοιπόν ο κύριος Ανδρέας δεν πρόκειται να βάλει σέντζι στην επικείμενη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του Παναθηναϊκού. Επειδή εκνευρίστηκε από τη διαρροή.
Και γιατί όμως ντε και καλά η διαρροή να έγινε από τον Αλαφούζο; Ενας επιχειρηματίας αυτού του βεληνεκούς είναι δυνατόν να είναι τόσο ανόητος ή αφελής; Ενώ έχει δεσμευτεί για κάτι, να μην το τηρήσει; Κι αν η διαρροή έγινε από τον ίδιο τον Βγενόπουλο, για να βρει πρόφαση να μη βάλει λεφτά; Κι αν η διαρροή έγινε από το περιβάλλον του Αλαφούζου, για λογαριασμό του Βγενόπουλου; Για ποδόσφαιρο μιλάμε.
Για μεθόδους Μοσάντ και Γκα Γκε Μπε, δηλαδή. Ουδείς, βέβαια, μπορεί να
υποχρεώσει τον Βγενόπουλο να συνεχίζει να βάζει λεφτά στον Παναθηναϊκό.
Αναφαίρετο δικαίωμά του είναι να αρνηθεί. Είτε γιατί δεν έχει
περισσευούμενα για να τα βάλει είτε γιατί δεν έχει τη διάθεση. Αυτό που
κρίνεται στην προκειμένη περίπτωση είναι η πρόφαση. Οτι δήθεν βρήκε μια
τρίχα στη σούπα. Οπως βρήκε μια τρίχα στη σούπα και δεν πήρε τον
Παναθηναϊκό. Τσάμπα του τον έδινε ο Τζίγγερ. Ο Ανδρέας όμως βρήκε την
τρίχα της ΓΗΠΕΛ. Ετσι και τώρα βρήκε την αφορμή της διαρροής. Αρχείο δεν
κρατάω, αλλά έχω πολύ καλή μνήμη. Θυμάμαι λοιπόν πολύ καλά τι είχα
γράψει την πρώτη μέρα της πολυμετοχικότητας στον Παναθηναϊκό.Οταν όλοι πανηγύριζαν και θριαμβολογούσαν για τη συνένωση των «πράσινων» Αμπράμοβιτς. Ελεγα λοιπόν τότε ότι τον Βαρδινογιάννη τον ξέρουμε. Με τα καλά του και με τα στραβά του. Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι τα στραβά ήταν περισσότερα από τα σωστά. Αυτοί που ήρθαν τώρα, Βγενόπουλος και Πατέρας, τι είναι; Ποιος μπορεί να εγγυηθεί γι' αυτούς; Μπορεί να βγούνε Αμπράμοβιτς, αλλά μπορεί να βγούνε και μούφες. Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να ξέρει κατά πού πάει ο Παναθηναϊκός, έγραφε τότε ο Καίσαρης. Και την απάντηση την έδωσε η ίδια η ζωή. Οι σωτήρες έφυγαν τρέχοντας κι έμεινε ο Αλαφούζος με τον μουτζούρη στα χέρια.
Ο Παναθηναϊκός μεταξύ όγδοης και ενδέκατης θέσης της βαθμολογίας, μαζί με ΑΕΚ, Πανθρακικό και ΟΦΗ. Κι από λεφτά με το χέρι απλωμένο στη ζητιανιά. Αφού δεν βάζει λεφτά ο κύριος Ανδρέας, μπας και ευαρεστηθούν και βάλουνε οι άλλοι. Κάποιος από τους Πολέμη-Πατέρα. Με δύο λόγια δηλαδή χαιρετίσματα στις φασκομηλιές. Και με τον Βγενόπουλο μάλιστα «να έχει γίνει έξαλλος και να μην μπορεί να συγκρατήσει την οργή του» όπως αναφέρουν τα σχετικά δημοσιεύματα. Ξέρεις τι είναι δηλαδή να θέλεις να βάλεις τα ωραία σου λεφτά στον Παναθηναϊκό και να μη σε αφήνει με τις διαρροές του ο Αλαφούζος (και η σχετική διευκρίνιση-διάψευση αφού έγινε από τον Αλαφούζο και όχι από τον «εξοργισθέντα» Βγενόπουλο, δεν έχει καμία αξία). Αυτά.
Αυτό το κράτος, ό,τι και να γίνει, δεν αλλάζει µε τίποτα
Ούτε νόµοι υπάρχουν ούτε αρχές. Τα τετρακόσα χιλιάρικα θα έρθουνε χέρι µε χέρι από την Κύπρο, θα µπούνε στην ΑΕΚ και το υπουργείο Ανάπτυξης µε τη ΓΓΑ του Ιωαννίδη βυζαίνουνε το δάχτυλο
ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι τώρα που η χώρα έχει χρεοκοπήσει, τα λουριά έχουνε σφίξει. Υποτίθεται ότι έχει µπει φρένο στην ασυδοσία. Κι αυτό σε κάποιο βαθµό φαίνεται. Αν θέλει κάποιος να διευκολύνει έναν φίλο του και πάει να του βάλει πέντε χιλιάρικα στον λογαριασµό του, η τράπεζα θα τον περάσει από ιερά εξέταση. Και καλά θα κάνει. Τι είδους συναλλαγή είναι αυτή και πώς δικαιολογείται η κατάθεση των χρηµάτων. Γι' αυτό οι δουλειές γίνονται πλέον χέρι µε χέρι. Αυτό λοιπόν µε τα τετρακόσα χιλιάρικα της ΑΕΚ τι καλαµπαλίκι είναι; Βρίσκεται ένας Λιµοντζόγλου που λέει ότι «βρήκα τον άγνωστο Χ που θα µας δανείσει τετρακόσα χιλιάρικα µέσω Κύπρου».
Και δεν µιλάµε ότι δανείζει όπως είπαµε πιο πάνω χέρι µε χέρι ο Παύλος τον Πέτρο. Δανείζεται λεφτά µια ανώνυµη εταιρεία. Πώς θα έρθουνε λοιπόν αυτά τα λεφτά µέσω Κύπρου, στον Λιµοντζόγλου κι από τον Λιµοντζόγλου µετά στην ΑΕΚ; Και δεν έχουµε να κάνουµε µε φραγκοδίφραγκα. Μιλάµε για 135 εκατοµµύρια παλιά δραχµές. Αέρα πατέρας. Πώς θα «µεταφερθούν» δηλαδή αυτά τα λεφτά από την Κύπρο στον Λιµοντζόγλου κι από τον Λιµοντζόγλου στην ΑΕΚ; Πώς µπορεί µια τέτοια διαδικασία να περιβληθεί µε µανδύα νοµιµότητας; Είναι αδύνατον. Αυτό το κράτος, λοιπόν, ό,τι και να γίνει, δεν αλλάζει µε τίποτα. Ούτε νόµοι υπάρχουν ούτε υπουργείο Ανάπτυξης ούτε ΓΓΑ Ιωαννίδη. Το ότι κατά πάσα πιθανότητα αυτά τα τετρακόσα χιλιάρικα είναι µουσαντένια και δεν πρόκειται να γίνει τίποτα, δεν αλλάζει την ουσία.
Αυτό που κερδίζει πάντα είναι η σαχλαµάρα
ΕΧΕΙ λεχθεί ότι η βλακεία είναι ανίκητη. Τρίχες κατσαρές. Υπάρχει κάτι που είναι ακόµα πιο ισχυρό. Η σαχλαµάρα. Και µιλάµε για την Ελλάδα βέβαια. Η σαχλαµάρα που επιµένουν να εκπέµπει και να µεταδίδει η τηλεόραση. Σε καθηµερινή βάση. Χωρίς κανένα ρεπό. Βάζουµε από τη µία έναν του ΣΥΡΙΖΑ, κατά προτίµηση τον Σκουρλέτη, βάζουµε από την άλλη έναν της Νέας Δηµοκρατίας, κατά προτίµηση τον Αδωνη, τους βάζουµε φιτιλιές και τους αφήνουµε να αρπαχτούνε. Λες κι όλοι αυτοί οι τσακωµοί έχουν καµιά ουσία ή προσφέρουν κάποιο θέαµα.
Χθες το πρωί ήταν η σειρά του Κεφαλογιάννη να αρπαχτεί και να αποχωρήσει από την εκποµπή του Παπαδάκη. Λες κι όλες αυτές οι κοκοροµαχίες έχουν κάποιο νόηµα ή ενδιαφέρουν κανέναν. Οπως το έχω ξαναπει, σικέ είναι: Καρπόζηλος εναντίον Λαµπράκη. Για επαγγελµατίες του είδους πρόκειται. Οπως οι θεατρίνοι δίνουν κάθε βράδυ παράσταση έτσι και οι πολιτικοί δίνουν παραστάσεις στην τηλεόραση: Πρωινές στους Παπαδάκηδες και στους Αυτιάδες και βραδινές στα δελτία ειδήσεων των 8. Και δεν υπάρχουν βέβαια σ' αυτές τις αναµετρήσεις νικητές ή ηττηµένοι. Αυτό που κερδίζει πάντα είναι η σαχλαµάρα.
Πράγµατι, όπως διευκρίνισε, ο Βασίλης Κωνσταντίνου δεν είναι Βαρδινογιαννικός. Ηταν.
-Observer.
ΕΡΩΤΗΣΗ Αυθορµήτως πήγαν οι οργανωµένοι στην Παιανία ή κατόπιν άνωθεν εντολής;
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου