Ο Κώστας Κεφαλογιάννης γράφει για την
φετινή προσπάθεια του ΠΑΟΚ, που δεν άξιζε επιβράβευση με μια κούπα και
για την κακή αύρα του κόσμου του "Δικεφάλου".
Ο μέτριος ΠΑΟΚ
Για το θέσω απλά, ο Παναθηναϊκός από το καλοκαίρι μέχρι τώρα είναι ξεκάθαρα βελτιωμένος. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην υποθέσουμε ότι του χρόνου θα παρουσιαστεί ακόμα καλύτερος. Αυτό σημαίνει "δουλεύω σωστά". Χρειάζεται ασφαλώς και τύχη (ο Μάρκους Μπεργκ ήταν πάντα καλός παίκτης αλλά ούτε ο Νταμπίζας δεν θα πόνταρε τα λεφτά του ότι θα πραγματοποιούσε χρονιά εφάμιλλη του Τζιμπρίλ Σισέ και του Κριστόφ Βαζέχα), ωστόσο κυρίως χρειάζεται ηρεμία, ξεκάθαρος προσανατολισμός και ένα δεμένο τιμ που να μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους ποδοσφαιριστέςΟ ΠΑΟΚ από το καλοκαίρι μέχρι τώρα είναι σταθερά μέτριος με κάποια καλά ξεσπάσματα, στα οποία λόγω της κλάσης των μεσοεπιθετικών του κάνει τρελά πράγματα (αυτά με οδήγησαν να γράψω στο προηγούμενο κείμενο μου την ανοησία ότι ο τελικός εξαρτώταν από τον "Δικέφαλο", mea culpa). Για να πάμε πιο πίσω, ο ΠΑΟΚ είναι σταθερά μέτριος από το καλοκαίρι του 2012 μέχρι τώρα. Και ενώ έχει περάσει τρεις μεταγραφικές περιόδους όπου διέθετε λεφτά να ξοδέψει. Κι ωστόσο δεν βελτιώνεται με τίποτα. Ούτε με Δώνη, ούτε με Στέφενς, ούτε με Γ.Χ,. Ακόμη χειρότερα δεν δίνει σε κανέναν την εντύπωση ότι θα βελτιωθεί του χρόνου. Γιατί; Διότι δεν υπάρχει ηρεμία (ο Σαββίδης έχει φορτώσει στονΠΑΟΚ την πίεση του πρωταθλητισμού δίχως κανέναν λόγο), δεν υπάρχει κανένας προσανατολισμός (κάτι πήγε να γίνει με Στέφενς, αλλά οι γκρίνιες στα αποδυτήρια και τα κακά αποτελέσματα έστειλαν τη στήριξη στον Ολλανδό στο ταμείο ανεργίας) και κυρίως δεν υπάρχει δεμένο τιμ για να εμπνεύσει εμπιστοσύνη ούτε στις καθαρίστριες.
Κακή η αύρα του κόσμου
Προσθέστε στην εξίσωση και την κακή αύρα του κόσμου. Εκτιμώ τον λαό του ΠΑΟΚ διότι είναι ο πολυπληθέστερος στην Ελλάδα , για σύλλογο που δεν τρέφεται με κούπες. Έχοντας απειροελάχιστους τίτλους σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους, οι Ασπρόμαυροι διαθέτουν δυναμική σπουδαίου κλαμπ. Ταυτόχρονα όμως είμαι και απογοητευμένος με τη νεοπλουτίστικη νοοτροπία που δείχνουν να αναπτύσσουν επί εποχής Σαββίδη. Επειδή ξαφνικά ο ΠΑΟΚ βρήκε χρήματα, οι οπαδοί προσδοκούν να γίνει μέσα σε ένα – δυο χρόνια μεγαθήριο. Και αντί να στηρίξουν ένα αργό και σταθερό χτίσιμο αποδοκιμάζουν και απαξιώνουν πρόσωπα και καταστάσεις, δίχως ίχνος υπομονής.Στο ΟΑΚΑ, οι ΠΑΟΚτσήδες έφτιαξαν μια εκπληκτική κερκίδα, από τις καλύτερες που έχω δει ποτέ, πριν την σέντρα και μέχρι το 1-0. Μετά φώναζαν σποραδικά. Από το 2-0 και το 3-0 καθόλου. Για ποιο λόγο κάνεις μια τόσο μεγάλη εκδρομή; Μόνο για να πανηγυρίσεις αν έρθει η νίκη και για να αυτοθαυμαστείς ; Για να την πεις στους Αρειανούς μήπως; Όχι για να τραγουδήσεις για την καψούρα σου, την ιδέα που σε παρακινεί, ανεξαρτήτως αποτελέσματος; Στην Κωνσταντινούπολη, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκανάμεσα σε Λίβερπουλ και Μίλαν, όταν έληξε το πρώτο ημίχρονο με τους Ιταλούς 3-0 μπροστά στο σκορ, ακουγόταν μονάχα οι οπαδοί των "Κόκκινων" να τραγουδούν. "You’llnever walk alone". Αυτό σημαίνει οπαδός. Επειδή γενικώς πέφτει πολύ γλύψιμο στους "υπέροχους" λαούς των ελληνικών ομάδων, θέλω να πω ευθαρσώς ότι οι περισσότεροι είναι απλώς πανηγυρτζίδες. Οπαδοί της επιτυχίας. Οι ΠΑΟΚτσήδες- παραμένοντας δίπλα στην καψούρα τους, παρά το γεγονός ότι έχουν εισπράξει περισσότερες λύπες από χαρές - όχι και τόσο. Πίστευα ότι μπορούσαν να τρελάνουν το Ολυμπιακό Στάδιο γλεντώντας την πίκρα τους με συνθήματα και τραγούδια μέχρι τέλους. Έκανα λάθος. Τους κατέβαλε η απογοήτευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου