Ένας από τους σημαντικότερους Πορτογάλους
ποδοσφαιρανθρώπους της τελευταίας γενιάς, ο άλλοτε "μεγάλος αρχηγός" της
Σπόρτινγκ Λισαβόνας και προπονητής σήμερα του ΟΦΗ, Ρικάρντο Σα Πίντο,
αρθρογραφεί στο Contra.gr για τον μεγάλο Εουσέμπιο, την απώλεια του οποίου θρηνεί από την Κυριακή το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Δεν είμαι ο πρώτος που θα πει ότι ο Εουσέμπιο ήταν ένας
θρύλος, όχι μόνο για το πορτογαλικό ποδόσφαιρο, αλλά και για την ίδια
την Πορτογαλία. Με όλα αυτά τα μεγάλα που προσέφερε στον τόπο, κυρίως
κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '60. Με τις διακρίσεις στις οποίες
οδήγησε την Μπενφίκα και την Εθνική ομάδας της χώρας μας, αλλά και με
τις ασυνήθιστες για τα δεδομένα της εποχής προσωπικές επιδόσεις του, θα
έχει για πάντα περίοπτη θέση στην καρδιά μου, στις καρδιές όλων των
Πορτογάλων.
Ο Εουσέμπιο γεννήθηκε για να νικά. Ως χαρακτήρας ήταν πλασμένος για μεγάλα πράγματα, τα οποία φανέρωσε στους αγωνιστικούς χώρους, όπου και αν αγωνίστηκε. Είτε στην Πορτογαλία είτε στο εξωτερικό. Είναι σαφές ότι έδωσε άλλη διάσταση στο πορτογαλικό ποδόσφαιρο και αποτέλεσε επί σειρά ετών τον ιδανικό πρεσβευτή της χώρας μου στο εξωτερικό.
Το ποδόσφαιρο στην Πορτογαλία πριν από τον Εουσέμπιο δεν είχε καμία σχέση με αυτό που άφησε κρεμώντας τα παπούτσια του. Γύρω από αυτόν δημιουργήθηκε μία πολύ σημαντική γενιά παικτών που έβαλαν μια για πάντα το πορτογαλικό φούτμπολ στον ευρωπαϊκό και στον παγκόσμιο χάρτη. Ο επαγγελματικός του ήταν παροιμιώδης και το επίπεδο στο οποίο κινήθηκε ήταν σίγουρα εφάμιλλο (αν όχι ανώτερο) με αυτό των Πούσκας, Πελέ και Μαραντόνα.
Ακόμα και μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, ο ρόλος του στην Εθνική ομάδα της Πορτογαλίας στην οποία είχε μεγάλη αγάπη, ήταν σημαντικός. Θυμάμαι σαν τώρα έναν αγώνα που δίναμε στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, όπου θέλαμε μόνο τη νίκη. Ο τρόπος που μας μίλησε στα αποδυτήρια έδωσε φτερά σε όλους μας ενώ η υποδοχή που του επεφύλαξε το ιρλανδικό κοινό μας έκανε να καταλάβουμε πόσο σημαντική προσωπικότητα ήταν.
Όσο ισχύει στο ποδόσφαιρο ότι όλοι οι παίκτες μίας ομάδας είναι σημαντικοί, άλλο τόσο ισχύει ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές ξεχωρίζουν. Είτε για τα καθαρά αγωνιστικά χαρακτηριστικά τους είτε για την προσωπικότητά τους είτε για όλα αυτά μαζί. Ο Εουσέμπιο ήταν η επιτομή ενός τέτοιου ποδοσφαιριστή. Δεν είχε μόνο εκπληκτικό σουτ και με τα δύο πόδια, ταχύτητα ασύλληπτη για την εποχή που αγωνίστηκε, δύναμη και σπουδαίες κινήσεις, αλλά επιπλέον διέθετε έναν ξεχωριστό χαρακτήρα που τον καθιστούσε σεβαστό τόσο στους συμπαίκτες του όσο και στους αντιπάλους.
Το πιο σημαντικό, όμως, από όλα στο ποδοσφαιρικό κεφάλαιο "Εουσέμπιο" είναι η διαχρονικότητά του. Αναμφίβολα, μετά από αυτόν, το πορτογαλικό ποδόσφαιρο εμφάνισε στην παγκόσμια ποδοσφαιρική βιτρίνα πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές όπως ο Φίγκο ή ο Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά ο άνθρωπος-σύμβολο, η προσωπικότητα πάνω στην οποία στηρίχθηκε όλο το οικοδόμημα του αθλήματος στη χώρα μας ήταν ο Εουσέμπιο.
Είναι πραγματικά κρίμα που αυτός ο μέγιστος ποδοσφαιριστής δεν γεννήθηκε μερικά χρόνια αργότερα, ώστε να αγωνιστεί στην... τηλεοπτική εποχή του ποδοσφαίρου και να τον θαυμάσουν οι νεώτεροι φίλοι του αθλήματος απανταχού της γης.
Ο θάνατος του Εουσέμπιο είναι μόνο βιολογικός. Για όλους εμάς που ζήσαμε και αγαπήσαμε τον ποδοσφαιριστή και τον άνθρωπο, ο Εουσέμπιο θα μείνει αθάνατος.
Πηγή: Contra
Ο Εουσέμπιο γεννήθηκε για να νικά. Ως χαρακτήρας ήταν πλασμένος για μεγάλα πράγματα, τα οποία φανέρωσε στους αγωνιστικούς χώρους, όπου και αν αγωνίστηκε. Είτε στην Πορτογαλία είτε στο εξωτερικό. Είναι σαφές ότι έδωσε άλλη διάσταση στο πορτογαλικό ποδόσφαιρο και αποτέλεσε επί σειρά ετών τον ιδανικό πρεσβευτή της χώρας μου στο εξωτερικό.
Το ποδόσφαιρο στην Πορτογαλία πριν από τον Εουσέμπιο δεν είχε καμία σχέση με αυτό που άφησε κρεμώντας τα παπούτσια του. Γύρω από αυτόν δημιουργήθηκε μία πολύ σημαντική γενιά παικτών που έβαλαν μια για πάντα το πορτογαλικό φούτμπολ στον ευρωπαϊκό και στον παγκόσμιο χάρτη. Ο επαγγελματικός του ήταν παροιμιώδης και το επίπεδο στο οποίο κινήθηκε ήταν σίγουρα εφάμιλλο (αν όχι ανώτερο) με αυτό των Πούσκας, Πελέ και Μαραντόνα.
Ακόμα και μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, ο ρόλος του στην Εθνική ομάδα της Πορτογαλίας στην οποία είχε μεγάλη αγάπη, ήταν σημαντικός. Θυμάμαι σαν τώρα έναν αγώνα που δίναμε στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, όπου θέλαμε μόνο τη νίκη. Ο τρόπος που μας μίλησε στα αποδυτήρια έδωσε φτερά σε όλους μας ενώ η υποδοχή που του επεφύλαξε το ιρλανδικό κοινό μας έκανε να καταλάβουμε πόσο σημαντική προσωπικότητα ήταν.
Όσο ισχύει στο ποδόσφαιρο ότι όλοι οι παίκτες μίας ομάδας είναι σημαντικοί, άλλο τόσο ισχύει ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές ξεχωρίζουν. Είτε για τα καθαρά αγωνιστικά χαρακτηριστικά τους είτε για την προσωπικότητά τους είτε για όλα αυτά μαζί. Ο Εουσέμπιο ήταν η επιτομή ενός τέτοιου ποδοσφαιριστή. Δεν είχε μόνο εκπληκτικό σουτ και με τα δύο πόδια, ταχύτητα ασύλληπτη για την εποχή που αγωνίστηκε, δύναμη και σπουδαίες κινήσεις, αλλά επιπλέον διέθετε έναν ξεχωριστό χαρακτήρα που τον καθιστούσε σεβαστό τόσο στους συμπαίκτες του όσο και στους αντιπάλους.
Το πιο σημαντικό, όμως, από όλα στο ποδοσφαιρικό κεφάλαιο "Εουσέμπιο" είναι η διαχρονικότητά του. Αναμφίβολα, μετά από αυτόν, το πορτογαλικό ποδόσφαιρο εμφάνισε στην παγκόσμια ποδοσφαιρική βιτρίνα πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές όπως ο Φίγκο ή ο Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά ο άνθρωπος-σύμβολο, η προσωπικότητα πάνω στην οποία στηρίχθηκε όλο το οικοδόμημα του αθλήματος στη χώρα μας ήταν ο Εουσέμπιο.
Είναι πραγματικά κρίμα που αυτός ο μέγιστος ποδοσφαιριστής δεν γεννήθηκε μερικά χρόνια αργότερα, ώστε να αγωνιστεί στην... τηλεοπτική εποχή του ποδοσφαίρου και να τον θαυμάσουν οι νεώτεροι φίλοι του αθλήματος απανταχού της γης.
Ο θάνατος του Εουσέμπιο είναι μόνο βιολογικός. Για όλους εμάς που ζήσαμε και αγαπήσαμε τον ποδοσφαιριστή και τον άνθρωπο, ο Εουσέμπιο θα μείνει αθάνατος.
Πηγή: Contra
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου