Ο Γιάννης Σερέτης κάνει το δικό του pre game sow του σημερινού
ντέρμπι, καταγράφοντας τις καθοριστικές παραμέτρους για ΑΕΚ και
Παναθηναϊκό.
Είναι περίεργο το σημερινό ντέρμπι. Και ταυτόχρονα πολύ πιο ενδιαφέρον από το «ξενέρωτο» του πρώτου γύρου. Καμία ομάδα δεν έχει τη θηλιά στον λαιμό της γιατί μετά από το σημερινό απομένουν επιπλέον έξι παιχνίδια. Αυτή η κοινοτοπία περί «τελικών» στο πρωτάθλημα στις τελευταίες επτά αγωνιστικές, στη Λίγκα με τους περισσότερους «τελικούς» σε όλη τη γη (γιατί από τον Παναθηναϊκό μέχρι την Κέρκυρα, με εξαίρεση τους τέσσερις πρώτους και τον πέμπτο ΠΑΣ Γιάννινα, το λένε ΟΛΟΙ) ήδη μου έχει σπάσει τα νεύρα. Όμως, από την άλλη, στη συνολική «οικονομία» του πρωταθλήματος, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα.
Μετά τις χθεσινές ήττες του Πανθρακικού και του Πλατανιά, αν σήμερα επικρατήσει η ΑΕΚ νομίζω πως «καθαρίζει» από τον εφιάλτη της υποψίας υποβιβασμού και χωρίς την πίεση, μπορεί στην τελική ευθεία της σεζόν (μετά και το πολύ δύσκολο ματς στο «Γ. Καραϊσκάκης»), να παίξει καλύτερα και να τερματίσει στην οκτάδα.
Αν επικρατήσει ο Παναθηναϊκός, επιτυγχάνοντας για πρώτη (!) φορά δεύτερη διαδοχική νίκη στο πρωτάθλημα, με 12 πόντους στα τέσσερα εντός έδρας παιχνίδια του (ακόμη κι αν – λογικά – ηττηθεί στην Τούμπα και στο Φάληρο), θα βγει πέμπτος.
Ωστόσο, το «Χ» είναι το πιθανότερο αποτέλεσμα. Το «Χ» που δεν… χαλάει κανέναν, το «Χ» που αμφότεροι έχουν ως πρώτο στόχο.
Οι διαφορές συγκριτικά με το ματς του πρώτου γύρου κλίνουν υπέρ της Ενωσης. Υπέρ της ΑΕΚ, η οποία α) παίζει μπροστά στο κοινό της (άει στον κόρακα με τον παλιόκαιρο, πάντα με «χαλάει» όταν τις προηγούμενες ημέρες έχει λιακάδα και την ημέρα ντέρμπι ανοίγουν οι ουρανοί και πέφτει η θερμοκρασία, ειδικά στο «πολικό» ΟΑΚΑ), το οποίο την βοηθά ειδικά στα ντέρμπι (κι ας μην νίκησε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ) να εκτοξεύει τον δεδομένο ενθουσιασμό του νεανικού ρόστερ της β) παίζει ποδόσφαιρο πια, αυτό που έπαιζε στο μεγαλύτερο μέρος του πρώτου γύρου ήταν κάτι άλλο, σαν… παρακλάδι του ποδοσφαίρου γ) δεν αγωνίζεται ο Τοτσέ, ο οποίος είναι πολύτιμος στην πράσινη ενδεκάδα, όχι διότι ήταν ο σκόρερ του 1-0 στον πρώτο γύρο, αλλά διότι είναι σημείο αναφοράς στην ανάπτυξη της ομάδας και στα επιθετικά της συστήματα, ειδικά λόγω των κινήσεών του χωρίς τη μπάλα μέσα και έξω από την περιοχή.
Από την άλλη πλευρά, ο Παναθηναϊκός παραμένει εφέτος αήττητος στα δύσκολα (με ΟΣΦΠ, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ατρόμητο, Αστέρα) συχνά εξωτερικεύει καλύτερο πρόσωπο εκτός έδρας (δεν έχει αγωνιστεί, βεβαίως, ακόμη με τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό), έχει σούπερ ατμόσφαιρα αυτή την εβδομάδα συγκριτικά με όλα τα βάσανα της τρέχουσας σεζόν και η τριάδα Σισοκό – Μαυρία – Ζέκα είναι στα high της και θα είναι ακόμη περισσότερο όσο πλησιάζει το τέλος της σεζόν και αυξάνονται οι μάνατζερς στα γήπεδα όπου αγωνίζεται το Τριφύλλι.
Εκ πρώτης όψεως, ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα που βγάζει πιο εύκολα γκολ, η ΑΕΚ ομάδα που δέχεται πιο δύσκολα γκολ. Σ΄ αυτόν τον τομέα υπάρχουν δύο ερωτηματικά: α) πώς θα συνδυαστεί ο «υπηρεσιακός» Γιοκίν Εσπάρθα ως φορ στις κινήσεις του με Ζέκα- Μαυρία – Σισοκό (η ΑΕΚ δεν κινδυνεύει από Σο – Βιτόλο σε ροή αγώνα) β) τι υποστήριξη θα έχει ο Αντώνης Πετρόπουλος από Γκερέιρο – Κατίδη, ενδεχομένως και από τους δύο μπακ της Ενωσης: αν όλοι περιμένουν ότι ο «Πετρο-γκολ» θα… πάρει το αίμα του πίσω παίζοντας μόνος του όλη την άμυνα του Παναθηναϊκού, δύσκολα θα τα καταφέρει ο Αντώνης…
Επειδή περιμένω «κλειστό» ματς, επειδή οι δύο ομάδες έτσι όπως έχουν χτιστεί εφέτος, έχουν ρίξει πολύ το επίπεδό τους και αυτό που παρουσιάζουν σπανίως ανταποκρίνεται στα στάνταρντς του μοντέρνου ποδοσφαίρου, τρεις τομείς είναι πιθανό να καθορίσουν την εξέλιξή του: α) οι στημένες φάσεις, όπου περιμένω να γίνεται… χαμός στις δύο περιοχές γιατί αμφότερες έχουν ικανούς στον αέρα παίκτες (προσοχή στους στόπερ της Ενωσης, σε Σο – Μπουμσόνγκ από τον Παναθηναϊκό και στα ριμπάουντ από αποκρούσεις). β) τα κλεψίματα στη μεσαία γραμμή με γρήγορη πάσα του εκάστοτε «κλέφτη» προς τους επιθετικούς (καλείται να προσέξει περισσότερο η Ενωση λόγω ταχύτητας και ικανότητας Μαυρία- Σισοκό – Ζέκα – Εσπάρθα που είναι γρήγοροι) γ) το τρέξιμο, το πάθος και η επιμονή στην τακτική και τα μαρκαρίσματα (πλεονεκτεί η Ενωση, ο Παναθηναϊκός είναι πιο «ατίθασο» σύνολο).
Αντί επιλόγου: ο χαμένος δεν θα χάσει πολλά. Ο νικητής, όμως, κερδίζει πάρα πολλά και βαθμολογικά και για την ατμόσφαιρα στο εσωτερικό της ομάδας.
Πηγή: Gazzetta
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου