Αρχικά γίνεται αναφορά στο γεγονός πως ο Νικ ήθελε να γίνει μποξέρ όπως ο πατέρας του, αλλά επειδή η μητέρα του δεν άντεχε να τον βλέπει κάθε μέρα με μελανιασμένο πρόσωπο, τον ανάγκασε να αλλάξει άθλημα. Κι επειδή το ποδόσφαιρο δεν του άρεσε, ο Νικ βρήκε τη λύση στους δρόμους της γειτονιάς του, όπου το μπάσκετ ήταν το πιο δημοφιλές άθλημα.
«Το αγόρι αυτό γεννήθηκε για να είναι αθλητής», είναι το σχόλιο του
Σέρχιο Ζαντούλα και συνεχίζει την εξιστόρηση: «Ο Νικ επιλέχθηκε στα
ντραφτ από τους Σέλτικς αλλά ουσιαστικά δεν έπαιξε ποτέ κι έτσι αφού το
όνειρο να γίνει επαγγελματίας μποξέρ ή μπασκετμπολίστας έσβησε,
αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στη γη των προγόνων του...«Αποφάσισα να πάω στην Ελλάδα που ήταν κάτι νέο και παράξενο για μένα. Αλλά όσα μου έδωσε αυτή η χώρα νομίζω πως δεν θα τα έπαιρνα στο ΝΒΑ. Είχα σκοπό να παίξω κάνα δυο χρόνια και να επιστρέψω στις ΗΠΑ» θυμάται ο Νίκος Γκάλης».
Ακολουθεί το ταξίδι στην Ελλάδα εκεί όπου «από
Νικ έγινε Νίκος και από Γεωργαλής, Γκάλης. Και με το όνομα αυτό ξεσήκωσε
ένα άθλημα που απλά υπήρχε μέχρι εκείνη τη στιγμή». Το αφιέρωμα
συνεχίζεται με τα... κατορθώματα του Γκάλη με τη φανέλα του Άρη, ενώ για
το έπος του 1987 γράφει:«Η ιστορία είναι γνωστή... 103-101 για την Ελλάδα με 40 πόντους του Νίκου Γκάλη. Ολόκληρη η χώρα τρελάθηκε με αυτόν τον μικρό Θεό που ερχόταν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού».
Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στο τελευταίο κεφάλαιο στην καριέρα του που ήταν «ο Παναθηναϊκός του δισεκατομμυριούχου Παύλου Γιαννακόπουλου. Είχε πολλά προβλήματα και ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του το 1994». Και για φινάλε... «Ο καλύτερος μπασκετμπολίστας που είχε ποτέ η Ελλάδα, ο μετανάστης ο οποίος επέστρεψε στην πατρίδα του για να γίνει... αιώνιος»!
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου